Going north in Vietnam
Blijf op de hoogte en volg Andries
20 Januari 2015 | Vietnam, Hanoi
Goodmorning Vietnam! Hier weer een update. Ik had jullie achtergelaten in het midden van het land, in Hoi An, onze bestemming van vorige week zondag zijn aangekomen. Onderweg daarnaar toe hebben we nog een wat zwaardere tussenstop gemaakt, namelijk in My Lai, waar de Amerikanen tijdens de oorlog een bloedbad hebben aangericht. Het zal zeker niet de enige plek op de wereld zijn waar dit gebeurd is, maar het maakt je wel even stil.
Hoi An is een geweldig stadje, maar ook ontdekt door de toeristen. En er is een flink aantal kleermakers die van alles en nog wat op maat maken, dus daar heb ik samen met een aantal reisgenoten maar even dankbaar gebruik van gemaakt. Het vergt even wat passen en meten, maar dan heb je ook mooi spul! En dat met deskundig advies van en aantal van mijn reisgenoten. Overigens ben ik op alle mogelijke plekken opgemeten, de dame leek er maar geen genoeg van te krijgen;-)
We hebben de highlights van de oude stad bekeken en we hebben met een gids ook in de omgeving gefietst en dat was zeer de moeite waard. Rijstvelden naast de rivier, mensen aan het werk op die velden, kortom een prima beeld van het dagelijkse leven in deze omgeving.
Na Hoi An was het woensdag tijd voor Hue, de oude keizerstad die ook nog een tijd hoofdstad van dit land is geweest. Een prachtige citadel en een van de belangrijkste pagodes inclusief tempel van het land stonden hier op de agenda. En hier was ook mijn eerste fotoshoot: met mijn lengte en daarnaast nog eens mijn haarkleur trek ik redelijk de aandacht en dat varieert van het met open mond aankijken, giechelend voorbijlopen, even aan me willen zitten tot met mij op de foto te willen. En niet een keer, het gebeurt bijna dagelijks...dus je ontwikkelt daar een bepaalde routine in zeg maar;-)
Vanuit Hue hebben we donderdag een binnenlandse vlucht genomen naar Hanoi, de hoofdstad. Een vluchtje van een uur die zeker zes uur rijden over die hobbelige weg bespaart. Wij hebben daarnaast een uitstekende reisgids die hele leuke restaurantjes weet, en daar konden we in Hanoi ook nog even mee kennismaken. Verder heeft bijna elke stad een lokaal bier en dat koet natuurlijk ook geproefd worden. Op de eerste avond (afgelopen donderdag) had ik ook een ontmoeting met een vriendin van mij, die drie maanden door Azië trekt en toevalligerwijze donderdag haar laatste avond van een aantal dagen Hanoi had. Haar hostel zat op maar vijf minuten lopen van ons hotel. Hoe klein is de wereld en hoe leuk is dat!
Vrijdag hebben we het Vietnamees Etnisch museum bezocht. Zo kregen we een goed beeld van de vele volkeren die hier wonen. In de middag hebben we een wandeling door het centrum van Hanoi gemaakt, wederom een krankzinnige conglomeratie van winkeltjes, brommers, markten, nog meer winkeltjes en nog meer brommers. Het city view cafe gaf tenslotte vanaf zes hoog een uitstekend overzicht van die gekte en van het meer aan de andere kant van het centrum.
Vrijdagavond zijn we weer gaan nachttreinen, in noordwestelijke richting, naar Sapa in de bergen. De trein komt wetenvroeg in de ochtend aan, in het grensstadje Lao Cai. Vandaaruit hebben we eerst een lokale markt bezocht van de Hmong, die vooral bekend staan om de felle kleuren die ze in hun kleding gebruiken. De markt was een schitterende kakofonie van geluid, ossen, mensen, biggetjes en die paar gekke toeristen uit dat kleine landje aan de zee. Ahhhh, Van Persie, Robben...dat weten ze hier wel, voetbalgek als dit land is.
Sapa dus. In de bergen. Mistig, koud, bijna Nederlandse temperaturen. Brrr, na de eerdere warmte vergde dat wel even gewenning. Ondanks de mist of misschien we juist dankzij, was de omgeving schitterend, met de sawa’s tegen de berghellingen en de lokale bevolking in hun kleurrijke kleding. Tussen veel toeristen, dat wel. En tientallen North Face shops, of moet ik nu spreken over North Fake?:-)))
Gisteren hebben we de nachttrein weer genomen die op het idiote tijdstip van rond 4.30u weer aankwam in Hanoi. In alle vroegte zijn we langs het meer gelopen, waar de mensen hun ochtendgymnastiek aan het doen waren. Daar sta je dan om 6u rek- en strekoefeningen te doen en er zijn zelfs mensen die dansen of een potje badminton spelen.
Hoi An is een geweldig stadje, maar ook ontdekt door de toeristen. En er is een flink aantal kleermakers die van alles en nog wat op maat maken, dus daar heb ik samen met een aantal reisgenoten maar even dankbaar gebruik van gemaakt. Het vergt even wat passen en meten, maar dan heb je ook mooi spul! En dat met deskundig advies van en aantal van mijn reisgenoten. Overigens ben ik op alle mogelijke plekken opgemeten, de dame leek er maar geen genoeg van te krijgen;-)
We hebben de highlights van de oude stad bekeken en we hebben met een gids ook in de omgeving gefietst en dat was zeer de moeite waard. Rijstvelden naast de rivier, mensen aan het werk op die velden, kortom een prima beeld van het dagelijkse leven in deze omgeving.
Na Hoi An was het woensdag tijd voor Hue, de oude keizerstad die ook nog een tijd hoofdstad van dit land is geweest. Een prachtige citadel en een van de belangrijkste pagodes inclusief tempel van het land stonden hier op de agenda. En hier was ook mijn eerste fotoshoot: met mijn lengte en daarnaast nog eens mijn haarkleur trek ik redelijk de aandacht en dat varieert van het met open mond aankijken, giechelend voorbijlopen, even aan me willen zitten tot met mij op de foto te willen. En niet een keer, het gebeurt bijna dagelijks...dus je ontwikkelt daar een bepaalde routine in zeg maar;-)
Vanuit Hue hebben we donderdag een binnenlandse vlucht genomen naar Hanoi, de hoofdstad. Een vluchtje van een uur die zeker zes uur rijden over die hobbelige weg bespaart. Wij hebben daarnaast een uitstekende reisgids die hele leuke restaurantjes weet, en daar konden we in Hanoi ook nog even mee kennismaken. Verder heeft bijna elke stad een lokaal bier en dat koet natuurlijk ook geproefd worden. Op de eerste avond (afgelopen donderdag) had ik ook een ontmoeting met een vriendin van mij, die drie maanden door Azië trekt en toevalligerwijze donderdag haar laatste avond van een aantal dagen Hanoi had. Haar hostel zat op maar vijf minuten lopen van ons hotel. Hoe klein is de wereld en hoe leuk is dat!
Vrijdag hebben we het Vietnamees Etnisch museum bezocht. Zo kregen we een goed beeld van de vele volkeren die hier wonen. In de middag hebben we een wandeling door het centrum van Hanoi gemaakt, wederom een krankzinnige conglomeratie van winkeltjes, brommers, markten, nog meer winkeltjes en nog meer brommers. Het city view cafe gaf tenslotte vanaf zes hoog een uitstekend overzicht van die gekte en van het meer aan de andere kant van het centrum.
Vrijdagavond zijn we weer gaan nachttreinen, in noordwestelijke richting, naar Sapa in de bergen. De trein komt wetenvroeg in de ochtend aan, in het grensstadje Lao Cai. Vandaaruit hebben we eerst een lokale markt bezocht van de Hmong, die vooral bekend staan om de felle kleuren die ze in hun kleding gebruiken. De markt was een schitterende kakofonie van geluid, ossen, mensen, biggetjes en die paar gekke toeristen uit dat kleine landje aan de zee. Ahhhh, Van Persie, Robben...dat weten ze hier wel, voetbalgek als dit land is.
Sapa dus. In de bergen. Mistig, koud, bijna Nederlandse temperaturen. Brrr, na de eerdere warmte vergde dat wel even gewenning. Ondanks de mist of misschien we juist dankzij, was de omgeving schitterend, met de sawa’s tegen de berghellingen en de lokale bevolking in hun kleurrijke kleding. Tussen veel toeristen, dat wel. En tientallen North Face shops, of moet ik nu spreken over North Fake?:-)))
Gisteren hebben we de nachttrein weer genomen die op het idiote tijdstip van rond 4.30u weer aankwam in Hanoi. In alle vroegte zijn we langs het meer gelopen, waar de mensen hun ochtendgymnastiek aan het doen waren. Daar sta je dan om 6u rek- en strekoefeningen te doen en er zijn zelfs mensen die dansen of een potje badminton spelen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
